افرادي که بیش از همه در معرض ابتلا به اختلال افسردگی هستند عبارتند از:

• سابقه ي بیماري روانی، بویژه سوابق اختلالات افسردگی و خودکشی قبلی، سوء مصرف الکل و مواد و اختلالات اضطرابی دارند.

• مونث هستند

• سابقه ي روانی مثبت از جمله سابقه ي خودکشی در خانواده دارند

• عوامل اجتماعی شامل کمبود حمایت اجتماعی و مواجهه با استرس مزمن دارند

• عوامل روان شناختی شامل سبک هاي مقابله اي انفعالی دارند 

• یک بیماري داخلی دارند که ممکن است نشانه هاي عاطفی ایجاد کند

خودکشی همواره خطري است براي کسانی که سابقه ي شخصی یا خانوادگی بیماري روانی یا خودکشی داشته اند. افراد مبتلا به HIV در معرض خطر خودکشی بیشتري در دو مرحله از بیماري خود هستند: در اوایل دوره بیماری HIV، زمانی که نیاز به سازگاري با تشخیص بیماري دارند و در اواخر بیماري، زمانی که بار جسمانی AIDS بسیار شدید می شود. عوامل روان شناختی شامل احساس ناتوانی و ناامیدي انفعالی، خطر خودکشی را افزایش می دهد. این خطر ممکن است با مداخله حمایت روانی از جمله آموزش استراتژي هاي مثبت مقابله اي کاهش یابد.

تاثیر افسردگی بر پیشرفت بیماري چیست؟

همانند بیماري هاي مزمن دیگر، افسردگی هم تاثیر منفی بر کیفیت زندگی فرد و توانایی او در عملکرد شغلی و اجتماعی دارد. همچنین افسردگی در ایمنی سلولی نقش دارد. مطالعات روي مردان و زنان مبتلا به HIV نشان دهنده ي ارتباط بین افسردگی و عملکرد سیستم ایمنی می باشد. افسردگی با فعالیت کمتر سلول هاي کشنده طبیعی در میان زنان با سرولوژي مثبت HIV و بطور کلی با پیشرفت بیماري HIV مرتبط است. تجزیه و تحلیل طولی از مطالعه تحقیقات اپیدمیولوژي HIV که از نظر بالینی، از نظر استفاده ي از مواد و ویژگی هاي اجتماعی-جمعیتی کنترل شده بود، نشان داد که نشانه هاي افسردگی در زنان با سرولوژي مثبت HIV، با پیشرفت بیماري مرتبط است. ارزیابی روانپزشکی کافی و مدیریت آگاهانه افسردگی می تواند کیفیت زندگی را بهبود بخشیده و استفاده از مراقبت هاي بهداشتی و بیماري را کند کرده و مرگ و میر ناشی از HIV را کاهش دهد.

خطرات مرتبط با افسردگی درمان نشده چیست؟

چند دارویی، از جمله تداخل دارو به دارو و تاثیرات آنها بر توان بیمار در رعایت رژیم پیچیده ي دارویی که براي مقابله با ویروس لازم است در درمان بیماران HIV نگران کننده است. یک رویکرد محافظه کارانه تشخیصی ممکن است بتواند خطر داروهاي غیر ضروري را براي جمعیتی که همین حالا هم با داروهاي متعدد و اغلب غیرقابل تحمل درگیر هستند، کاهش دهد. به هرحال، افسردگی همراه با افکار فعال و غیرفعال خودکشی و یا حتی نگرش خطرناك بی تفاوتی، ممکن است رعایت رژیم دارویی ضد رترو ویروسی را به خطر بیاندازد.

بنابراین، خطر مداخله ي روانپزشکی ناکافی به مفهوم افزایش ابتلا و مرگ است. با توجه به بالا بودن خودکشی در مبتلایان به HIV (مانند آنچه در بیماران مزمن یافت می شود) با بهبودي افسردگی، اجتناب از کم درمانی بسیار مهم است. در ارزیابی افسردگی در HIV، درمانگران بایستی یک رویکرد جامع اتخاذ نموده و بر تظاهرات روانی افسردگی تاکید خاص داشته باشند از جمله فقدان لذت، عزت نفس پایین، احساس گناه بیش از حد یا نامتناسب، و افکارخودکشی. با توجه به خطرات کم درمانی، در دسترس بودن داروهاي قابل تحمل ضدافسردگی، و توانایی شناخت تداخل بالقوه دارو به دارو بهتر است درمانگران نگران خطا در مداخله ي روانپزشکی نباشند.

منبع: کتاب روانپزشکی و روانشناسی ایدز