گزینه های درمانی  اختلالات شناختی عصبی در کودکان مبتلا به HIV چیست؟

درمان فعالیت بالاضدرتروورسی (HAART) درمان اصلی کمپلکس شناختی حرکتی مرتبط با HIV است. داروهای ضدرتروویروسی مسمومیت عصبی مرتبط با HIV را که علت زیربنایی HACM است کاهش می دهند. این داروها زوال شناختی – عصبی را متوقف کرده، اغلب باعث بهبود عملکرد میشوند. در یک مطالعه اولیه توسط بریدي و همکاران 1996 وضعیت شناختی و عملکرد انطبـاقی کودکان مبتلا به AIDS پس از 36 ماه درمان ضدرتروویروسی بهبود یافت. این بهبود در بیماران 6 سـال بـه بالا بسیار مشهود بود. هرگاه امکان داشته باشد، در کودکان با HACM آغاز HAART اساسی اسـت و بایـد هر کوششی جهت پایبندی به رژیم دارویی انجام گیرد (به بحث درباره پایبندي مراجعه کنید)

 آزمایش های منظم عصب شناختی و روانسنجی به پزشکان کمک میکند تا بتواننـد پیشرفت بیمـاری و پاسخگویی به درمان را پیگیري کنند. این نوع آزمایش ها درتعیین اینکـه آیـا مشـکلات رفتـاری، از بیماری ارگانیک مغزی ریشه میگیرد، و تسهیل برنامه ریزی درازمدت مفید خواهند بود (مثلا در آموزش و حضانت).

چه درمان های دیگری در مدیریت HACM موثر هستند؟

 وقتی که از HAART به صورت بهینه استفاده شود، پزشک بایستی اختلالات روانـی و رفتـاری مـرتبط با HACM  را به صورت علامتی درمان کند. محركهای روانی، ضد افسردگی، داروهاي ضد روانپریشی، ضـد تشنجها، و دیگر تثبیت کننده های خلق همگی ممکن است نقشی در درمان کودکان مبتلا به HACM داشته باشند. پزشک بایستی تداخل بالقوه دارویی بین داروهایی کـه بـراي درمـان HIV هسـتند و عـوارض آنهـا و داروهای روانگردان را در نظر داشته باشد (برای اطلاعات بیشتربه بخش 3 مراجعه کنید)

 با افرودن متیل فنی دیت، کریستال بهبود عملکردی درتمرکز خود و در تکانشگری و بیش فعالی نشان میدهد اما همچنان درمدرسه مشکلات اجتمـاعی دارد ولـی بنظـر میرسد که او کلاً آرامتر شده است.

منبع : aids.ir